Titel | Panorama II
Het is niet een doorsnee kerstengel die op dit digitale schilderij van Esther Janssen een centrale positie inneemt. Met haar ronde geopende mond, suggestieve houding en levenloze blik lijkt ze verdacht veel op een opblaasbare sekspop. Ook de rest van de voorstelling is minder onschuldig dan op het eerste gezicht lijkt. Bij nadere beschouwing ontpopt het winterse kerstlandschap zich tot een zoekplaatje van semiverborgen obsceniteiten in de vorm van neonverlichting en opblaasfiguren. Gehuld in schaduwen, lijkt zelfs het voltallige Teletubbiegezelschap weinig goeds van plan.
Janssen bekijkt de westerse consumptiemaatschappij met een mengeling van fascinatie en verbijstering. Zelf spreekt ze ook wel van de “dictatuur van het kapitalisme”. De alomtegenwoordige reclame- en vermaakindustrie schotelt ons geïdealiseerde afbeeldingen van de werkelijkheid voor, waar we onszelf bewust en onbewust aan spiegelen. We raken hierdoor steeds meer vervreemd van de realiteit. Via haar kunstwerken maakt ze de beschouwer attent op de leegte van het menselijke bestaan door dit, in dit geval bijna letterlijk, als gebakken lucht te presenteren.