Titel | Vrouwenportret
Een opvallend aspect van veel schilderijen van Sjef van Schaijk is, dat de aandacht veelal niet zozeer naar het onderwerp, maar naar de vormgeving uitgaat. In plaats van onlosmakelijk deel uit te maken van de voorstelling als geheel lijken de beeldelementen een bepaalde onafhankelijkheid te bezitten. Neem bijvoorbeeld het haar van deze vrouw. Door de scherpe contouren en de egale kleurverdeling lijkt het kapsel als vorm een eigen leven te leiden binnen de compositie. Dat geldt ook voor de vlakken op de achtergrond en de verschillende onderdelen van de kleding van de vrouw. De boord, het voorpand en het mouwgedeelte vormen als het ware een abstracte compositie op zich.
Ten opzichte van deze bijna abstracte vlakmatigheid vormen het gezicht en de hals van de vrouw een opvallend contrast. Hoewel die ook zijn weergegeven met een bijna lineaire eenvoud, is hier tevens sprake van een zachte modellering in kleur en schaduwwerking. Het is deze spanning tussen vlakmatigheid en ruimtelijkheid, abstractie en realisme, die dit portret zo intrigerend maakt.