Titel | Wars
In de restauratiewagon staan de snacks keurig van groot naar klein op tafel uitgestald. De frisdrank deint mee op de kadans van de voortdenderende trein, terwijl het landschap vanachter het smoezelige raam voorbijtrekt. De ober steekt een sigaret op, na uitvoerig zijn vingernagels te hebben geïnspecteerd. De serveerster staart apatisch voor zich uit. Ze zwijgen.
Plotseling verandert de sfeer. De serveerster begint toetsen in te drukken op haar rekenmachine, staat op en inspecteert haar portemonnee. Ook de ober staat op. Een kok komt in beeld en haalt emmers en doekjes uit een kastje tevoorschijn. Gedrieën beginnen ze te poetsen dat het een lieve lust is. Met driftige gebaren wrijft de serveerster ongebruikte tafelpoten schoon, terwijl de kok op handen en voeten de kraakheldere vloer dweilt. Hun routineuze handelingen en stoicijnse gezichtsuitdrukkingen doen vermoeden dat we naar een terugkerend ritueel kijken. "De mens is ertoe veroordeeld om vrij te zijn", stelde de Franse filosoof Jean-Paul Sartre halverwege de twintigste eeuw. Toch gedragen we ons vaak als voorgeprogrammeerde robots, net als het treinpersoneel in Wars.
