Titel | Diorama 1/1
Diorama kan het beste omschreven worden als een driedimensionale foto. Het werk bestaat uit een ondiepe kamer die in de tentoonstellingszaal is opgebouwd. Bij het betreden van de zaal ziet de beschouwer slechts één buitenzijde van deze ruimte, functionerend als een gewone tentoonstellingswand. In de wand is een rechthoekig, plexiglazen venster gemaakt, dat in eerste instantie doet denken aan een zwart-witfoto. In werkelijkheid biedt het venster een kijkje in de binnenruimte, voorzien van een blind raam met een gesloten wit gordijn. Invallend daglicht wordt gesuggereerd met behulp van een tl-buis achter het gordijn. Gewend aan het schemerdonker zien we een bed onder het raam staan, waarop een jonge man op zijn rug ligt. Zijn in nette kleding gestoken lichaam ligt kaarsrecht uitgestrekt, met zijn hoofd rustend op een wit kussen. Zijn ogen zijn gesloten en zijn handen liggen over elkaar op zijn buik. Het lichaam is tamelijk kort en de bovenkleding lijkt alleen een donkere vlek. Toch oogt het tafereel zo levensecht dat de beschouwer gaat twijfelen aan zijn waarneming. Ligt daar een levende persoon of een pop? Ligt hij te slapen of is hij opgebaard?
Door een uitgekiende combinatie van herkenning en vervreemding nemen Hausers beeldmanipulaties de beschouwer mee in een betoverende alternatieve werkelijkheid, die existentiële vragen oproept over leven, dood, schoonheid en imperfectie.