Titel | Uranium Tailings #12, Elliot Lake, Ontario, 1995
Op het eerste gezicht lijkt de fraaie landschapsfoto een gebied te tonen vlak bij een zandverstuiving waar een flinke brand gewoed heeft, zodat van de oorspronkelijke begroeiing alleen nog verkoolde resten over zijn. Burtynsky toont ons echter een veel naargeestiger landschap. Hier zal niet zoals na een brand de natuur weer opbloeien. Het is een zwaar vergiftigd terrein, aangetast door de afvalstoffen die vrijgekomen zijn bij de winning van uranium.
De foto is genomen bij Lake Elliot in de Canadese provincie Ontario. Daar heeft men vanaf 1955 op grote schaal uranium gedolven. En hoewel de mijnen aan het begin van de jaren negentig van de twintigste eeuw gesloten werden doordat ze uitgeput raakten en de lage verkoopprijs van het materiaal niet opwoog tegen de winningskosten, zijn de na-effecten van ruim 35 jaar mijnbouw nog steeds terug te zien in het plaatselijke ecosysteem. Bij de winning van deze stof komt namelijk relatief veel residu vrij. Dit heeft het uiterlijk van fijn zand en bezit nog zeer lange tijd een grote dosis straling. Met het afvalmateriaal is altijd slordig omgesprongen. Het is onafgedekt gedumpt zodat het stof makkelijk door de wind verspreid wordt.