Titel | Portret van Hille
Alphons Freijmuth (1940) is een vertegenwoordiger van de Nieuwe Figuratie, een stroming die in de jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw opkomt. De Nieuwe Figuratie zet zich af tegen het dan heersende abstract-expressionisme. Zij wil de figuratieve schilderkunst nieuw leven inblazen zonder te verzanden in realisme. Hiertoe zoekt zij een synthese tussen verschillende figuratieve stromingen uit het verleden.
Portret van Hille uit 1973 is daar een goed voorbeeld van. In dit schilderij brengt Freijmuth verschillende elementen uit de traditionele portret- en landschapschilderkunst samen met stijlkenmerken die ontleend zijn aan schilderkunstige stromingen uit het begin van de twintigste eeuw. In renaissanceportretten bijvoorbeeld, wordt de geportretteerde vaak voor een venster geplaatst, waardoor een landschap te zien is.
De verfbehandeling verwijst echter naar het pointillisme en het expressionisme, kleuren worden ‘opgebroken’ in de samenstellende primaire kleuren, zoals te zien is in het gezicht van geportretteerde en het landschap op de achtergrond.
Het geheel werkt vervreemdend: aan de ene kant lijken de felle kleuren en de vrij ruige schilderstijl een uiting van heftige emoties maar de vele beeldcitaten (uit andere stromingen en kunstwerken) maken een dergelijke interpretatie toch weer wat onwaarschijnlijker.