Titel | Zonder titel
Dit werk van Bert Loerakker bestaat niet uit één, maar uit twee schilderijen. Het linkerpaneel is opgezet in zachte tinten geel, bruin, grijs en blauw. De in elkaar overlopende, pasteuze verfstroken doen denken aan de impressionistische schildertrant van Claude Monet, alsof we naar een uitvergroot detail van één van zijn landschappen kijken.
Met zijn strakke ruitjespatroon, lijkt het schilderij rechts een tegenhanger van het linkerpaneel. Hier geen dikke kwaststreken, maar afwisselend strooksgewijs en getamponneerd aangebrachte verflagen in licht- en middengrijs. Toch zijn er meer overeenkomsten dan op het eerste gezicht lijkt. De grijstinten bijvoorbeeld, voeren in beide werken de boventoon. En schemert er door de in elkaar overlopende verflagen van het linkerpaneel niet ook een rechthoekige vlakverdeling? Wat nader bekeken, oogt ook de techniek van dit doek vrij beheerst. Loerakker heeft niet in het wilde weg met verf gesmeten, maar deze weloverwogen aangebracht.
In hun wederzijdse confrontatie, scherpen de panelen onze blik. Loerakker toont ons dat de grenzen tussen figuratie en abstractie en tussen een emotionele en rationele schilderwijze, minder duidelijk zijn dan we misschien dachten.