Titel | Een rose jongen
Rose is de jongen zeker. Zijn grote, kale hoofd neemt het grootste deel van het doek in beslag. Hij ondersteunt zijn gezicht met zijn handen. Die lijken aan het hoofd vast te kleven, als merkwaardige aangroeisels. Het gelaat van de jongen, de grote, wijd opengesperde ogen, de neus en de brede glimlachende mond zijn globaal aangegeven met onderbroken blauwe lijnen die fel afsteken tegen de gele ondergrond.
In de achtergrond zien we twee blokachtige, gedeformeerde lichamen, waarvan alleen de romp is weergegeven. In 1968 en 1969 schilderde Sierhuis (1928) veel van dergelijke figuren. Ze vormen een antwoord op de gruwelijke televisiebeelden die hij van de Vietnamoorlog te zien kreeg, waaronder opnamen van Amerikaanse soldaten die de ledematen van hun slachtoffers in plastic kisten gooiden. De mens, in Sierhuis’ werk, had letterlijk zijn verstand verloren.