Raveel, Roger

Titel | Hommage aan Giotto

Begin jaren zestig is Roger Raveel (1921-2013) één van de gangmakers van de Nieuwe Figuratie. Deze stroming in de schilderkunst zet zich af tegen de dan dominante abstracte kunst en stelt zich tot doel de figuratieve kunst te vernieuwen zonder te verzanden in realisme. Dit werk, "Hommage aan Giotto", is haast een beginselverklaring. De titel refereert aan Giotto (1267-1337), de schilder uit de vroege renaissance die als eerste de emoties van zijn personages weergaf en experimenteerde met perspectief. De figuren van Giotto hebben duidelijk volume. Het werk van Giotto wordt in het katholieke milieu van de jaren dertig en veertig gezien als de uitdrukking van pure, nog niet gecorrumpeerde religiositeit en spiritualiteit. Net als Giotto voelt Raveel zich een vernieuwer die zoekt naar nieuwe wegen. Invloed van fysica en nieuwe technische ontwikkelingen geven ook hem een andere kijk op de wereld. Raveel combineert in dit schilderij een losse impressionistische schildertoets met een voorstelling die naar het abstracte neigt, maar waarbij sprake is van een duidelijke dieptewerking. Plat vlak, perspectief en volume, precies die zaken waar Giotto mee worstelde, worden hier aan de orde gesteld. Dit is één van de eerste schilderijen waarin Raveel de compositie ordent rond een wit vlak – een stijlelement dat na 1962 kenmerkend wordt voor zijn werk. Met deze witte vlakken doelt Raveel op het geestelijke in de mens dat ‘uitvloeit in tijd en ruimte en ten slotte in het niets van de witte leegte’.