Roger Raveel

Roger Raveel (1921-2013) Schilder, graficus en beeldhouwer Roger Raveel volgt tussen 1933 en 1945 een academische opleiding in Deinze en aan de Koninklijke Academie te Brussel. Zijn leermeester, Hubert Malfait (1898-1971), werkt in de traditie van het ‘Belgisch impressionisme’, een schilderstijl die gekenmerkt wordt door een losse, impressionistische schildertoets, maar die in de loop van de tijd invloeden van verschillende modernere stromingen als het expressionisme en het kubisme heeft geabsorbeerd. Het grote voorbeeld van Raveel echter, is Giotto (1267-1337), de schilder uit de vroege renaissance die als eerste de emoties van zijn personages weergaf. De protagonisten (hoofdpersonen) bij Giotto hebben een duidelijk volume. Het werk van Giotto wordt vaak gezien als de uitdrukking van pure, nog niet gecorrumpeerde religiositeit en spiritualiteit. Net als Giotto voelt Raveel zich een vernieuwer, die zoekt naar nieuwe wegen. Invloed van fysica en nieuwe technische ontwikkelingen geven hem een andere kijk op de wereld. Werk uit de periode 1945-1961 is voornamelijk abstract. In de jaren '60 ontpopt Raveel zich tot gangmaker van de Nieuwe Figuratie. Samen met Raoul De Keyser, Etienne Elias en de Nederlander Reinier Lucassen werkt hij in 1966 aan plafondschilderingen in het kasteel te Beervelde, België. Het abstraherende van Piet Mondriaan en het expressionisme van Vincent van Gogh zijn inspiratiebronnen. Een belangrijk stijlelement dat rond 1962 zijn intrede doet in het werk van Raveel is een wit vlak, dat hij in zijn compositie gebruikt om de betekenis te benadrukken.