Titel | Zonder titel
Twee paar brutale en tegelijk onschuldige ogen kijken recht in de lens van de camera. Het zijn de ogen van de kunstenares Lidwien van de Ven. In het begin van haar carrière maakt Van de Ven veel zelfportretten waarbij ze meestal als naaktmodel figureert. Op deze twee zelfportretten is de kunstenares gehuld in een donker gewaad met een bloemenmotief.
Door middel van haar lichaam vertelt Van de Ven een verhaal. In veel van haar portretten zit ze ineengedoken, gehurkt of samengetrokken. Ze toont zo een gesloten, intieme en tegelijk kwetsbare wereld. Haar foto’s lijken een vorm van zelfonderzoek. Ondanks de starende ogen, wordt de toeschouwer door de gesloten houding en de waas over het beeld op afstand gehouden. De jurk doet denken aan portretten van exotische dames zoals die geschilderd werden in de tijd van de Romantiek, begin negentiende eeuw. Er spreekt een sensuele en mysterieuze stemming uit de foto. Het werk bevindt zich op het gebied tussen werkelijkheid en droom.