Staël, Nicolas de

Titel | Compositie

De Russisch kunstenaar Nicolas de Staël (1914-1955) vestigt zich in 1938 in Parijs. Hier raakt hij bevriend met kunstenaars als Braque, Lanskoy en Léger. Hij wordt gerekend tot de kunstenaars van de Ecole de Paris. De Staël weet al met zijn vroege schilderijen op te vallen door zijn grote gevoel voor kleur en compositie. Zijn werk beweegt zich op de grens van figuratie en abstractie. Tot 1949 kent hij tijdelijk een neiging naar een van beide polen. Vanaf 1949 verruilt De Staël zijn penseel voor een paletmes. Zo ontstaan reliëfachtige vlakken in heldere kleuren, vaak tegen een overwegend wit of grijs fond. De abstracte compositie uit 1950 (collectie Roef-Meelker) illustreert deze werkwijze. Het werk laat de dik aangebrachte verf duidelijk zien. Tegen een fond van groentinten zijn enkele ovale, elkaar overlappende vormen aangebracht in verschillende waarden van de kleuren rood, bruin en oranje. Beneden in beeld doorbreken twee zwart-grijze vlakken de compositie. In een brief van 1950 aan zijn verzamelaar, kunsthandelaar en mecenas, de Amerikaan Theo Schempp, omschrijft De Staël het doek door te zeggen dat de vormen weliswaar niet symbolisch zijn, maar wel wonderlijk en ernstig van aard. Dit doek behoort binnen zijn oeuvre tot zijn meest abstracte creaties. Het zal niet lang meer duren voor hij de volledige abstractie verlaat. Na 1952 keert hij geleidelijk weer terug naar het figuratieve.