Sierhuis, Jan

Titel | Twee figuren

Direct na de Tweede Wereldoorlog maakt Jan Sierhuis (1928) als beginnend schilder zijn entree met impressionistische landschappen en (zelf)portretten. Beïnvloed door vrienden als Karel Appel en Constant, zoekt hij in de daarop volgende jaren naar alternatieven voor de schilderkunstige principes die hem op de academie zijn bijgebracht. Tijdens de wereldtentoonstelling in Brussel in 1958 maakt hij kennis met het abstract-expressionistische werk van Jackson Pollock . De confrontatie met het werk van Amerika’s meest bekende action painter, betekent een definitieve ommezwaai in zijn schildercarrière. Gericht op pure kleur en structuur, stort hij zich vol overgave op zijn materiaal. Schilderend met verftubes en paletmessen en gebruik makend van temperaverven om sneldrogende verfmassa’s te creëren, komt hij tot een uiterst expressief idioom. Hoewel hij deze periode zelf omschrijft als “het loskomen van de figuratie”, zijn er in de kleurexplosies vrijwel altijd figuratieve elementen te ontdekken. Dit schilderij, waar in de dik aangebrachte, woeste lijnen en vrijwel ongemengde primaire kleurmassa’s twee mensen opdoemen, is hier een sprekend voorbeeld van.