Albert ( II ) Hahn

Als stiefzoon van de vermaarde politiek tekenaar Albert Hahn komt Albert Hahn Dijkman (1894-1953) al vroeg in contact met het socialistische gedachtegoed. Op jeugdige leeftijd treedt hij al in de voetsporen van zijn stiefvader en maakt hij geëngageerde spotprenten en affiches. Op achttienjarige leeftijd laat hij zich inschrijven als lid van de SDAP, later de PvdA. Hij blijft lid tot aan zijn dood. Deze partij vormt een belangrijke opdrachtgever, evenals de linkse vakbonden. Hij maakt voor hen een groot aantal affiches, kalenders en omslagen van brochures en jaarboekjes. Ook tekent hij onder de schuilnaam A. Poussin voor het politiek-satirische weekblad De Notenkraker. Na de dood van zijn stiefvader werkt hij als vast medewerker voor dit blad. Als het blad in 1936 wordt opgeheven, heeft Dijkman Hahn ongeveer duizend politieke prenten vervaardigd. Veel van deze tekeningen zijn in buitenlandse bladen geplaatst. Hij ontwerpt niet alleen voor politieke doeleinden, maar tekent ook voor uitgeverijen en bedrijven. Geheel volgens de toen heersende principes van de Gemeenschapskunst streeft Hahn Dijkman naar een zo groot mogelijke verspreiding van zijn werk. Kunst moet niet elitair zijn, maar deel uitmaken van het dagelijks leven. In zijn ogen heeft de kunstenaar de plicht om middels zijn werk bij te dragen aan de totstandkoming van een betere, socialistische wereld. Een kunstenaar is in staat om de arbeider een gevoel van schoonheid bij te brengen en daardoor meer inzicht in goed en kwaad. Vanuit deze gedachte is hij betrokken bij de oprichting van de vereniging Kunst aan het Volk. Met al zijn werk tracht hij de strijd van de arbeiders te steunen. Zo ontwerpt hij slechts reclamedrukwerk voor bedrijven die goed voor hun arbeiders zorgen en een eerlijk product op de markt brengen en zijn de uitgevers waarvoor hij boekomslagen ontwerpt vaak socialistisch gezind. Hahn Dijkman is van grote betekenis geweest voor de politieke prent, boekomslagen en affiches in de periode tussen beide wereldoorlogen. Na de Tweede Wereldoorlog raakt hij sterk gedesillusioneerd en openbaart zich bij hem een geestesziekte. Ook toenemende blindheid belemmert hem in zijn werk. Hij vereenzaamt en sterft in 1953 aan de gevolgen van een val.