Ad Snijders

De Eindhovense kunstenaar Ad Snijders (1929-2010) is een autodidact. Hoewel de natuur in zijn veelzijdige oeuvre als grootste inspiratiebron geldt, wordt de inhoud van zijn werk vooral bepaald door de zeggingskracht van kleur, compositie en oppervlaktestructuur. Na een periode waarin hij uitsluitend tekeningen vervaardigt, maakt Snijders in 1955 zijn eerste olieverfschilderijen in de vorm van donker omlijnde, hermetische kleurvlakken tegen een witte achtergrond. Als ondergrond gebruikt hij hardboard, dat hij soms met behulp van kolengruis, zaagsel en lijm van een onregelmatige structuur voorziet. Zijn belangstelling in die tijd gaat uit naar het werk van Cobraschilders als Karel Appel en Asger Jorn, hoewel zijn werk er naar eigen zeggen niet veel mee van doen heeft. In 1956 wijkt de formele strengheid voor een lossere penseelvoering. Kleurvlakken vermengen zich en draaiende penseelbewegingen verlenen zijn composities een dynamisch karakter. Zijn werk vertoont raakvlakken met de lyrisch-abstracte schilderijen van École de Paris exponenten als Bazaine, Bissière en Manessier, die Snijders in het Van Abbemuseum bezichtigt. Zijn spontane en grillige techniek doet ook denken aan het Amerikaanse Abstract Expressionisme, hoewel hij daar pas aan het einde van de jaren vijftig kennis mee maakt. Vanaf 1957 krijgt hij regelmatig de kans zijn werk te presenteren in het Van Abbemuseum, onder andere in de tentoonstellingsserie Kunstenaars in Brabant. De periode daarna is zijn werk onderhevig aan snel op elkaar volgende veranderingen. Aanvankelijk worden zijn kleurengamma en materiaalgebruik steeds soberder, tot er een nagenoeg zwart schilderoppervlak overblijft. Daarna vervaardigt hij een serie vrijwel monochrome, witte schilderijen. Begin jaren zestig verblijft Snijders dankzij een studiebeurs enige tijd in Frankrijk. Midden jaren zestig verruilt hij de schilderkunst voor assemblages, een techniek die aansluit bij de Amerikaanse Pop Art Geheel in lijn met de toenmalige conceptualistische trend, bevragen ze openlijk het nut en de en het Franse Nouveau Réalisme, waarbij alledaagse objecten tot een reliëf worden samengebracht. betekenis van de schilderkunst. De titel van de tentoonstelling waar Snijders’ assemblages in 1963 worden tentoongesteld, SAS ofwel Schijt aan Schilderkunst, spreekt in dit opzicht boekdelen. Vanaf de jaren zeventig gaat Snijders weer schilderen. Aanvankelijk maakt hij figuratieve, erotiserende composities, in de jaren tachtig gevolgd door abstracte krijttekeningen, gouaches en werken in gemengde techniek. Qua kleurgebruik en compositie doen deze latere werken denken aan zijn olieverfschilderijen uit de late jaren vijftig. Samen worden ze gerekend tot de hoogtepunten van zijn oeuvre.