Adriaan Lubbers

In de werken van Adriaan Lubbers (1892-1954) is zijn fascinatie voor constructies, of beter gezegd architectuur, duidelijk zichtbaar. Hij begint zijn loopbaan dan ook als ingenieur. In 1911 wordt hij door zijn werkgever uitgezonden naar Zuid-Afrika, waar hij enkele jaren verblijft. In 1914 besluit hij toch gevolg te geven aan zijn droom om beeldend kunstenaar te worden en keert hij terug naar Nederland. In zijn eerste werken experimenteert Lubbers met de abstracte vormen van de kubisten. Hij raakt al snel bevriend met de kunstenaar Leo Gestel. In 1916 vertrekken de twee kunstenaars samen naar New York. In deze periode maakt Lubbers zijn eerste tekeningen en schilderijen die de architectuur en sfeer van het New York van de jaren twintig goed weergeven. Na de Eerste Wereldoorlog, in 1919, keert Lubbers terug naar Nederland. Later zal hij nog eens twee jaar in New York verblijven, van 1926 tot 1928, en hij zal de stad nog vele malen bezoeken. New York blijft als een geliefd thema in zijn werk terugkeren. Hij maakt vooral de wolkenkrabbers, de bruggen over de Hudson en het hectische leven van de stad tot zijn onderwerp. Toch zijn er in zijn oeuvre ook portretten, landschappen en gebeurtenissen te zien, zoals bijvoorbeeld een begrafenis te Urk. Na de korte periode van abstracte vormen gaat Lubbers meer in de stijl van de expressionisten werken, maar hij verlaat hij de abstractie, de architectonische vormen en de vlakken van de kubisten nooit helemaal. Zijn palet -de kleuren grijs, bruin en zwart- lijkt nog het dichtst bij dat van de kubisten Picasso en Braque te liggen. Ook gebruikt hij hun donkere contouren. Lubbers ontwikkelt een eigen stijl, die niet in een stroming onder te brengen is. Hij maakt zowel schilderijen, litho's en tekeningen. Hij wordt vooral geroemd om zijn stedelijke landschappen, die zo hermetisch opgebouwd zijn dat een horizon niet meer te ontdekken is. Hij sterft 14 mei 1954 aan een hersenbloeding tijdens een bezoek aan New York.