Antoon Derkinderen

Antoon Derkinderen is het negende en jongste kind van een goudsmid. Zijn opleiding krijgt hij eerst in Den Bosch; daarna kan hij dankzij een beurs naar de Rijksakademie in Amsterdam. Vanaf 1882 studeert hij ook een jaar in Brussel. Als jonge kunstenaar neemt Derkinderen actief deel aan het artistieke verenigingsleven in Amsterdam. Samen met enkele studiegenoten richt hij bijvoorbeeld de kunstenaarsvereniging Sint Lucas op. Ook is hij in 1885 medeoprichter en eerste voorzitter van de Nederlandsche Etsclub. Desondanks zijn er maar weinig etsen van hem bekend; deze komen vooral uit zijn beginperiode. De ets uit 1887, met de voorstelling van een boer bij een hooischuur, is daar een mooi voorbeeld van. In tegenstelling tot veel van zijn generatiegenoten richt Derkinderen zich meer op de monumentale en gebonden kunsten. Hij ontwerpt boekversieringen, glas-in-loodramen en wandschilderingen voor openbare gebouwen. Deze uitingen worden gekenmerkt door de stilering en verheven thematiek en zijn gebaseerd op middeleeuwse kunst. Vooral bekend zijn de wandschilderingen in het stadhuis van Den Bosch. Niet alleen als pionier van de nieuwe monumentale kunst, maar ook als directeur van de Amsterdamse Rijksakademie (1907-1925) had Derkinderen grote invloed op latere generaties. Zijn werken en denkbeelden vormden de aanzet tot een nieuwe visie op de toepassing van kunst in architectuur.