Barbara Hepworth

[De Engelse beeldhouwster Barbara Hepworth (1903-1975) behoort samen met Henry Moore tot de belangrijkste Engelse beeldhouwers van de twintigste eeuw. In de jaren twintig studeert ze aan de academies van Leeds en Londen. In die tijd raakt ze ook bevriend met Moore. Tijdens een twee jaar durend verblijf in Italië ontdekt ze het direct werken in marmer. Onder invloed van het constructivisme ontstaan vanaf 1934 haar eerste geometrische, niet-organische beelden. Ze wordt lid van de groep Abstraction-Creation. Ze werkt zowel in hout als steen, waarin gesloten en open vormen domineren. Met het werk ‘Pierced Form’ (1931) introduceert ze –nog voor Moore- de opening (of: doorboring) in het beeld. Het zou een terugkerende vorm worden in haar gehele oeuvre, Veel van haar beelden zijn voorzien van een holte. Ondanks haar overwegend abstracte beeldstijl, refereren de vormen vaak aan menselijke figuren en dieren. Een belangrijke groep beelden uit haar oeuvre bevat snaren van touw die de holte als een harp doorsnijden. Deze ingreep, die ze tussen 1938 en 1959 regelmatig toepast, geeft haar beelden een poëtisch karakter. In 1939 vestigt ze zich in St. Ives in Cornwall, waar ze samen met haar toenmalige echtgenoot, de schilder Ben Nicholson, en enkele anderen een kunstenaarskolonie vormt. Vooral na de Tweede Wereldoorlog weet ze de internationale aandacht op St. Ives te vestigen als centrum van de Britse beeldhouwkunst. In de jaren vijftig keert ze terug naar het modelleren en begint ze brons en koper toe te passen. De beelden verwijzen naar dan naar menselijke figuren of refereren aan het landschap, in het bijzonder geïnspireerd door de kustlijn en de streek Cornwall. Tijdens een verwoestende brand in 1975 in haar atelier in St. Ives komt Hepworth, die toen al enige jaren een gevecht tegen kanker voerde, om in de vlammen.]