Dennis Adams

Vanaf de jaren tachtig maakt de Amerikaanse kunstenaar Dennis Adams (1948) museale installaties en interventies in de openbare ruimte. Met behulp van foto's, films en teksten stelt hij sociaalmaatschappelijke en politieke zaken aan de orde. Vaak refereren ze aan redelijk recente, controversiële gebeurtenissen, die breed zijn uitgemeten in de media. Van de ontvoering en veroordeling van miljonairsdochter Patricia Hearst tot de levenswandel van nazibeul Klaus Barbie en van politieke conflicten in Algerije tot de communistenjacht van de Amerikaanse senator Joseph McCarthy. Bij geen van deze onderwerpen is er sprake van een gemakkelijk onderscheid tussen goed en fout, slachtoffer en dader, schuld en onschuld. Foto's en films zijn nooit objectief en eenduidig. De manier waarop iets in beeld wordt gebracht, of juist niet, is vaak veelzeggend. Intenties en voorkeuren van de maker, maar ook publieke opinie en tijdsgeest bepalen onderwerpskeuze, compositie en opnametechniek. Adams maakt deze ambiguïteit zichtbaar door beladen mediafragmenten te isoleren en in een nieuwe context te presenteren. Deze context, veelal kiosken en bushokjes in de openbare ruimte, is op zijn beurt ook voorzien van allerlei connotaties. Door te spelen met verwachtingspatronen en beeldvorming veroorzaakt hij verwarring bij de toevallige passant. In plaats van deze de les te lezen of zijn mening op te dringen, werpt hij op verschillende niveaus en vanuit verschillende invalshoeken vragen op over de cultuur waarin men leeft. Adams is een kunstenaar die het postmodernisme in al zijn verscheidenheid omarmt. Hij wordt vaak in één adem genoemd met Alfredo Jaar, Barbara Kruger en Hans Haacke. In zijn onderwerp- en materiaalkeuze roept zijn repertoire bekende werken uit de westerse kunstgeschiedenis in herinnering, zoals Fountain van Marcel Duchamp en Bus Stop van Joseph Beuys. In de toepassing van mediabeelden toont het verwantschap met het werk van Andy Warhol en Jenny Holzer. Dennis Adams heeft talloze projecten gerealiseerd in de VS en in een groot aantal Europese landen. Ook nam hij deel aan belangrijke tentoonstellingen, zoals Documenta, Whitney Biennale en Skulptur Projekt Münster. Behalve als maker van kunstprojecten is hij actief als docent op diverse internationale kunstacademies.