Dirk Hidde Nijland

De schilder en graficus Dirk Hidde Nijland (1881-1955) wordt in Dordrecht geboren en groeit op in een kunstlievend milieu. Zijn vader is een enthousiast kunstverzamelaar en heeft werken van onder meer zijn tijdgenoten Breitner, Toorop en Van Gogh in zijn bezit. Na een leertijd in het atelier van Antoon Derkinderen, op de Rijksschool voor Kunstnijverheid en aan de Rotterdamse Academie, wordt Nijland rond 1900 door huisvriend Jan Toorop in contact gebracht met de moderne kunststromingen. Al snel vindt hij een geheel eigen stijl. Deze wordt gekenmerkt door een rustige, vrij strakke vlakverdeling en het gebruik van een beperkt aantal heldere kleuren. Hij is nog maar twintig jaar, als hij zijn eerste werk tentoonstelt en wordt opgemerkt door de critici. Hij wordt een van de favoriete kunstenaars van de bekende kunstkenner H.P. Bremmer, die onder meer mevrouw Kröller-Müller adviseert bij het samenstellen van haar collectie. Nijland kiest bij voorkeur onderwerpen en motieven uit zijn dagelijks leven: het water, de zeevaart, polderlandschappen, een visser aan de waterkant, portretten van familie en vrienden. Deze onderwerpen zijn hem vertrouwd; zijn vader heeft een scheepswerf en zijn moeder komt uit een rijke familie van baggeraars. Zijn liefde voor het Hollands landschap is groot, zo groot dat hij zich na een periode in Parijs en Brussel uit heimwee naar het vlakke polderlandschap weer in Nederland vestigt. Het landschap uit zijn eigen omgeving komt dan ook veelvuldig terug in zijn werk. Het is echter niet enkel de natuur die hij weergeeft. Kaden, pieren, loodsen, fabrieken en vuurtorens verraden de aanwezigheid van de mens. Als een van de eerste kunstenaars in Nederland heeft hij oog voor de schoonheid van de industriële architectuur. Het door de mens gecreëerde landschap geeft hij op een sobere, terughoudende manier weer. Door deze stijl kan hij worden gezien als een voorloper van de Nieuwe Zakelijkheid en het realisme van de jaren dertig.