Dondi (ps) White

Dondi White (New York 1964 – New York 1998) Dondi White groeit als Donald Joseph White op in het oostelijke deel van New York, waar in de jaren zeventig veel sociale onrust heerst als gevolg van rassendiscriminatie en straatbendes. Halverwege de jaren zeventig raakt hij geïnteresseerd in graffiti. Zijn tags, NACO en DONDI, ontwikkelen zich al gauw tot meer complexe pieces. In 1979 schildert hij zijn naam in gigantische letters op het dak van zijn huis, een daad die vaak wordt aangemerkt als het begin van zijn ‘professionele’ graffiticarrière. Zoals bij de meeste graffitischrijvers vormen aanvankelijk de letters van zijn naam het hoofdbestanddeel van zijn werk. Later voegt hij daar allerlei comic-achtige figuren aan toe. Hij hecht niet alleen belang aan de originaliteit en de strakke uitvoering maar ook aan de leesbaarheid van de letters. Aan het begin van de jaren tachtig begint White te experimenteren met het werken op doek. Veel van zijn zachtgesprayde werken refereren aan de geschiedenis van de graffiti en de moeizame strijd om te worden geaccepteerd als kunstenaar. Ook zijn religieuze opvoeding is in zijn werk terug te vinden met aan het christendom ontleende symboliek en terminologie. White sluit zich in deze periode aan bij de Soul Artists (SA), een groep graffitimakers die zich richten op de kunstwereld en inspiratie putten uit elkaars werk. Bij hen voegen zich al gauw muzikanten, filmmakers, activisten en kunstenaars. Gaandeweg vormt zich een hippe undergroundcultuur waar veel artistieke creativiteit uit voortkomt. De SA fungeren als opstap naar het officiële kunstcircuit. In 1981 wordt White gevraagd voor de tentoonstelling ‘New York/New Wave’ in PS1 in de wijk Queens, waarna verschillende andere groepspresentaties volgen. In 1982 heeft hij zijn eerste solo-expositie en neemt hij deel aan diverse filmprojecten. Ook buiten Amerika is White succesvol. Te beginnen in Nederland in 1983 wordt zijn werk in diverse Europese landen getoond. Het succes eist echter al gauw zijn tol. White blijkt niet goed bestand tegen de continue prestatiedruk en trekt zich in 1984 terug om zich, naast een reguliere verkoopbaan, vrijwel alleen nog in zijn vrije tijd toe te leggen op kleinschaliger werk als collages en tekeningen. White overlijdt in 1998 aan de gevolgen van aids. Zijn creatieve nalatenschap is opgenomen in diverse Amerikaanse en Europese museumcollecties. Dondi White wordt gerekend tot de groep graffitikunstenaars die zich kritisch opstellen ten opzichte van de Amerikaanse samenleving en de kunstwereld, net als Quik, NOC 167, Phase 2 en Rammellzee. Zijn werk wordt vaak omschreven als poëtisch en melancholisch.