Ethel Léontine Gabain

Ethel Léontine Gabain (1883-1950) wordt bekend met haar olieverfportretten en lithografieën. Daarnaast maakt ze prenten met de etstechniek en de droge naald. Geboren uit een Franse vader en een Schotse moeder, groeit ze op in Frankrijk. Op twintigjarige leeftijd verhuist ze naar Engeland. Gabain volgt haar opleiding aan de Slade School of Fine Art en de Central School of Arts and Crafts in Londen. Ze leert hier hoe ze de kunst van de lithografie kan toepassen in haar werk. De lithografie is een grafische techniek waarbij met behulp van een steen, vet en drukinkt een afbeelding op papier gedrukt wordt. Ze experimenteert in het begin met de kleurlithografie, maar stapt al snel over op het afdrukken in enkel zwart en wit. In 1908 woont Gabain tijdelijk in Parijs. Hier maakt ze voornamelijk lithografische portretten van melancholische jonge vrouwen. Dit type beeld zal regelmatig terugkeren in haar oeuvre. Het thema van de melancholie is ook zichtbaar in de verschillende werken die ze maakt over de droevige clown Pierrot. Gabain en haar man, de kunstenaar John Copley (1875-1950), verblijven in 1925 ruim twee jaar in Italië. In deze periode stapt ze– om financiële redenen – over op het schilderen met olieverf. In Italië schildert ze verschillende landschappen en geeft ze les. Terug in Engeland schildert ze haar beroemde portretten van actrices. Ze komt in aanraking met de theaterwereld via haar zoon, acteur Peter Copley. Ze blijft daarnaast een succesvol lithograaf. Gabain is één van de weinige vrouwen van haar generatie die kan leven van haar artistieke werk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog krijgt Gabain verschillende opdrachten om lithografieën te maken over het leven in de oorlog. Ze verbeeldt met name de bezigheden en het werk van vrouwen tijdens de oorlog.