Ger Lataster

De Nederlandse kunstenaar Ger (Gerard) Lataster (1920-2012) heeft nooit tot de Cobragroep behoort. Toch wordt zijn schilderwerk vaak in verband gebracht met deze kunstenaarsbeweging. In het werk van Lataster is niet alleen invloed van Cobra te herkennen, maar ook van het abstract expressionisme en de kunstenaarsgroep Der Blaue Reiter (1911-1914). Sinds de jaren vijftig geniet Latasters werk internationale bekendheid. Latasters schilderijen kenmerken zich door hun dynamiek en picturale kracht. Hoewel onmiskenbaar expressionistisch, is zijn werk meer dan louter abstractie en gevoelsuitdrukking. De energieke, kleurrijke composities zijn vaak weloverwogen opgebouwd en regelmatig voorzien van figuratieve elementen. Ook in de onderwerpskeuze is er sprake van een zekere beheerstheid en consistentie, met terugkerende thema´s als de mythe van Icarus, de Tweede Wereldoorlog en de positie van de schilder. Het oeuvre van Lataster kent een ontwikkeling met grote afwisseling en veel veranderingen. Geboren in een mijnwerkersgezin, vertrok hij in 1940 vanuit het Limburgse Schaesberg naar Amsterdam om te studeren aan de Rijksacademie. Aanvankelijk zocht hij naar nieuwe mogelijkheden bij het schilderen van landschappen door de nadruk te leggen op elementen als sfeer, licht, ruimte en beweging. Het Icarusthema, dat hij verbond aan dramatische taferelen van neerstortende straaljagers, bood aan het begin van de jaren vijftig aanleiding om deze abstractie verder uit te bouwen. Net als bij tijdgenoten zoals Karel Appel en Asger Jorn, werd bij hem vanaf 1955 de verf een uitdrukkingsmiddel op zich. Op de 'action painting' van eind jaren vijftig en begin jaren zestig volgde een periode waarin hij kleurige composities maakte met geometrische figuren en symbolische objecten. Aan het einde van de jaren zestig keerden de figuratieve elementen terug. Ook paste hij steeds dunnere verflagen toe, gebruik makend van nieuwe materialen zoals metaalverf, plastic folie en spuitbusverf. In de jaren tachtig kreeg zijn werk opnieuw een meer symbolisch karakter, onder meer te zien in de monumentale plafondschildering Icarus Atlanticus, die hij in 1987/1988 maakte in het Mauritshuis in Den Haag. In het daaropvolgende decennium schilderde hij veel romantisch-impressionistische tuin- en atelierscènes, vertaald in een wolkachtige beeldtaal en pasteltinten. In zijn meest recente werken treden menselijke gestalten en met de mens verbonden voorwerpen meer op de voorgrond.