Gérard Princée

Gerard Princée (1908-1999) wordt ook wel ‘Helmonds grootste kunstenaar’ genoemd. Zijn schilderijen, gouaches en tekeningen zijn vaak herkenbaar door zijn ingetogen, vaak als ‘modern klassiek’ omschreven stijl. Hoewel ontstaan vanuit zijn diepste gevoelswereld, hebben zijn voorstellingen een opvallend universeel karakter. Hierdoor oefenen ze een grote aantrekkingskracht uit op een breed publiek. Princée werd in 1908 in Helmond geboren in een slagersgezin. In 1937 trekt hij, net als veel andere leeftijdgenoten met kunstenaarsambitie, op goed geluk naar Parijs. Tijdens zijn driejarige verblijf in de Franse hoofdstad bekwaamt hij zich in de schilderkunst aan de Académie de la Grande Chaumière en de Académie Julian, waar hij les krijgt van onder anderen Jean Souverbie (1891-1981). Zijn schamele inkomen, verkregen uit de verkoop van schetsen aan het thuisfront, bezorgt hem de bijnaam ‘le pauvre Prince’. Na zijn noodgedwongen verblijf in Helmond tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigt hij zich in 1947 in Amsterdam, om in 1954 definitief naar zijn geboorteplaats terug te keren. In de jaren vijftig voert hij vooral monumentale kunstopdrachten uit met levensbeschouwelijke en religieuze thema’s, zoals muurschilderingen in de St.-Josephschool in Helmond en het Academisch ziekenhuis in Nijmegen en een glas-in-loodraam in het Elisabethziekenhuis in Breda. In 1957 aanvaardt hij een functie als docent compositieleer aan de Academie voor beeldende vorming in Tilburg. Bij gebrek aan monumentale opdrachten maakt hij steeds meer schilderijen en gouaches. Princée ontwikkelt een frescoachtige schildertechniek, waarbij hij verf aanbrengt op nat over elkaar aangebrachte lagen rijstpapier. In zijn composities brengt hij zijn favoriete thema’s (paarden, stieren, torso's en (vrouwen)figuren), terug tot hun formele essentie. Ondanks de grote mate van abstrahering en tweedimensionaliteit is zijn academische scholing goed zichtbaar. In hun sierlijke eenvoud doen zijn voorstellingen denken aan prehistorische grotschilderingen, Griekse vaasmotieven en Romeinse muurschilderingen. Ook zijn beperkte kleurengamma van overwegend aardtinten roept assocaties op met archaïsche en klassieke kunst. In zijn laatste levensjaren werkt Princée alleen nog op kleine formaten met pen- en penseeltekeningen van torso's, paarden en kerstvoorstellingen. Zijn werk is opgenomen in tal van nationale en internationale kunstcollecties.