Har Sanders

Har Sanders (1929-2010) begint zijn kunstenaarsloopbaan als tekenaar. Van 1953 tot 1958 volgt hij de avondstudie tekenen aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. In 1964 wordt Sanders docent aan de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven, waaraan hij tot 1973 verbonden blijft. Vanaf 1967 verdringt het schilderen meer en meer het tekenen. Sanders breekt in 1972 door als schilder door zijn deelname aan de expositie Relativerend Realisme in het Van Abbemuseum te Eindhoven. Van 1980 tot 1988 geeft hij les aan de Haagse academie. Sanders ontwikkelt zich in korte tijd van een impressionistisch geaarde, figuratieve schilder tot een realist met een fotografische kijk op de werkelijkheid. Typerend is zijn hyperrealistische schilderstijl met een opmerkelijke interesse voor het detail. Sanders schildert voornamelijk alledaagse voorwerpen uit zijn directe omgeving, zoals stoelen, borden, muren, vloeren en deuren. Daarnaast heeft hij een fascinatie voor het schilderen van hout, steen, ijzer en met name textiel. Een belangrijk voorbeeld van Sanders’ meesterschap in de weergave van textiel is te vinden in Helmond. Hier beschildert hij in de jaren zeventig de theaterzaal van ’t Speelhuis met een reusachtig plooiend tentdoek. Hoe persoonlijk de keuze van zijn onderwerpen ook is, in de uitvoering vermijdt Sanders ieder persoonlijk handschrift. Zijn werkwijze staat in dienst van het onderwerp. Afhankelijk van de textuur en huid van zijn verschillende onderwerpen, werkt hij steeds met nieuwe materialen en technieken. Opvallend hierbij is Sanders’ voorliefde voor verval, slijtage en verwering. Hij schildert graag een bladderende deur, een opengesprongen naad, een vastgeroeste spijker of een barst in de verf. Hiervoor vermengt hij zijn verf dikwijls met leem, mergel of zand. Ook schuurt, steekt of brandt hij stukken verf weg.