Harmen Meurs

Harmen Meurs (1891-1964) neemt tijdens zijn jeugd zijn eerste schilder- en tekenlessen. Hij krijgt les van de politiek tekenaar Louis Raemaekers en August Falise. Zijn vader wenst dat hij zijn akte tekenen zal halen en Meurs volgt daartoe van 1909 tot 1911 lessen op de Rijksnormaalschool voor kunstnijverheid in Amsterdam. Hierna volgt hij een avondcursus aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1918 wordt hij lid van kunstenaarsvereniging ‘De Onafhankelijken’, waar hij al snel toetreedt tot het bestuur. Hij blijft tot halverwege de jaren dertig actief voor deze vereniging. Dit kunstenaarsverbond wordt in 1912 uit verzet tegen de gevestigde denkbeelden opgericht. De vereniging streefde naar vrijheid voor alle kunstenaars, zowel in werken als in exposeren. Er is dan ook geen ballotage bij aanmelding en tentoonstellingen zijn juryvrij. Tussen 1915 en 1920 gaat de nog jonge Meurs herhaaldelijk naar Frankrijk, waar hij veel figuren en stadsgezichten schildert onder invloed van het expressionisme en het kubisme. Later wordt zijn werk realistischer en zijn er invloeden te herkennen van de Nieuwe Zakelijkheid. Zijn werk krijgt een uitgesproken politieke lading. De communist Meurs betoont zich in zijn kunst een fel tegenstander van het nationaalsocialisme. Verschillende schilderijen hebben de behandeling van de joden door de nazi’s als thema. Vanwege het expliciete karakter worden enkele van dit soort werken geweerd op tentoonstellingen. Meurs weigert lid te worden van de Reichskulturkammer, waardoor hij als kunstenaar tijdens de oorlog in een isolement verkeert. Ondanks deze moeilijke jaren is Meurs een succesvol kunstenaar, met tentoonstellingen in binnen- en buitenland.