Jaap Nanninga

De Groningse kunstenaar Jaap Nanninga (1904-1962) werkt aanvankelijk als reclameontwerper en zet zijn eerste stappen binnen het kunstenaarschap pas op latere leeftijd. Hij volgt les aan de Vrije Academie in Groningen en Den Haag en studeert enige tijd in Parijs. Gedurende zijn carrière als kunstenaar woont en werkt hij in Den Haag. Aanvankelijk is zijn werk impressionistisch van aard, met traditionele onderwerpen als landschap en stilleven. Later verandert zijn werk van karakter en zijn in zijn lyrische, verstilde kunst diverse invloeden herkenbaar, met name die van de Franse Ecole de Paris, maar ook het vroege Cobra-werk. Tussen 1950 en 1954 reist Nanninga enkele malen naar Parijs, waar hij onder meer Corneille bezoekt. In het werk dat Nanninga dan maakt is enige invloed van Corneilles landschappen van na de Cobra-periode speurbaar. Het zijn geabstraheerde voorstellingen met een dromerig karakter, waarin landschappen, huizen en dieren te herkennen zijn. Aan het eind van de jaren vijftig wordt zijn werk steeds abstracter en krijgt de verbeelding de overhand. Sommige doeken doen denken aan Nicolas De Staëls abstracte werken uit de periode 1950-1952, waarop hij met paletmes rafelige abstracte kleurvlakken heeft aangebracht. Hierna keert de figuratie met huizen en landschappen terug. Het bezit een lichtvoetig en kinderlijk karakter, dat doet denken aan de vroege Cobra-uitingen of het feeërieke werk van Paul Klee. De laatste jaren voor zijn dood in 1962 is Nanninga’s werk juist weer somberder van kleur en bevat grote kleurvlakken. Hoewel Nanninga aansluiting vindt bij diverse kunststromingen, sluit hij zich nooit aan bij een beweging. Hij blijft zijn hele leven een introverte individualist. Nanninga exposeert incidenteel buiten Den Haag. In 1953 en 1957 is zijn werk in het Amsterdamse Stedelijk Museum op groepstentoonstellingen te zien en in 1958 zelfs in een groepspresentatie op de Biënnale van Venetië. In 1962 overlijdt Nanninga aan de gevolgen van een tramongeluk.