Jan Poortenaar

Jan Poortenaar (Amsterdam 1886 - Naarden 1958) Jan Poortenaar heeft zich, hoewel hij ook schildert, in hoofdzaak op de beoefening van de grafische technieken toegelegd. Hij is vooral een etser. Zijn scherpe tekenwijze, zijn puntige manier om de dingen die hij ziet, op papier te zetten, maken hem bij uitstek geschikt tot het beoefenen van deze techniek. Door zijn kennis hiervan vindt hij voor ieder onderwerp de meest geëigende uitdrukkingswijze. Naast de etsnaald hanteert Poortenaar het lithografisch krijt. Maar ook zijn er vele houtsneden, illustraties, tekeningen en aquarellen van zijn hand bekend. Bovendien is Poortenaar auteur en uitgever van tientallen boeken. Ook begeleidt hij dikwijls zijn vrouw, de zangeres en componiste Geertruida van Vladeracken, op de piano. De onderwerpen die Jan Poortenaar kiest, lopen zeer uiteen. Hij maakt landschappen, stillevens, portretten en stadsgezichten. Zo woont Poortenaar van 1914 tot 1922 in Londen, waar hij zijn eerste grote etsen van stadsgezichten maakt. De reis van 1922 tot 1924 door Nederlands-Indië inspireert hem tot talloze oriëntalistische voorstellingen. Hier ontwikkelt hij een oog voor de werking van licht en voor atmosfeer. Jan Poortenaar is autodidact. Ook krijgt hij lessen in de schilderkunst van Piet van Wijngaerdt (1873-1964) en Willem Witsen (1860-1923). Reeds op twintigjarige leeftijd mag hij de Koninklijke Subsidie voor kunstschilders in ontvangst nemen. Poortenaar is ook succesvol in het buitenland. Hij exposeert in Brussel en Londen en in 1915 wordt zijn werk onderscheiden met een zilveren medaille op de Internationale Expositie van San Francisco.