Louis Schrikkel

Lodewijk Johannes (Louis) Schrikkel (1902-1995) wordt geboren in 1902 in Amsterdam. Hij volgt zijn opleiding aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam en krijgt les van onder anderen R.N. Roland Holst en George Breitner. Na zijn opleiding laat hij het academische impressionisme los en kiest hij een geheel eigen stijl. In 1931, op 31-jarige leeftijd, heeft hij zijn eerste solo-expositie en wordt hij lid van verschillende kunstenaarsverenigingen. Ondanks zijn gestaag groeiende succes als kunstenaar kiest hij er in 1936 voor om als beroepsmilitair in militaire dienst te gaan. In de Tweede Wereldoorlog neemt hij deel aan het verzet en hij moet lange tijd onderduiken. Na de oorlog pakt hij zijn kunstenaarschap weer op. Kenmerkend voor de schilderijen van Schrikkel is de helderheid in vorm, kleur en compositie. Hij beeldt de taferelen die zich op de voorgrond afspelen, onder in het beeldvlak af en die zich op de achtergrond afspelen, bovenin. Hoewel de verf dik en pasteus op het doek is aangebracht, is de compositie zeer ritmisch en strak ingedeeld in kleurvlakken. De gelaatstrekken van afgebeelde arbeiders zijn niet uitgewerkt, omdat hun handelingen, houdingen en attributen voor zich spreken. Zelf noemt hij zijn werk populistisch. Het moet voor iedereen begrijpelijk zijn en iedereen aanspreken. Stratenmakers, arbeiders van de gasfabriek en de vuilnismannen zijn slechts een greep uit de alledaagse onderwerpen van zijn schilderijen. Behalve op het schilderen legt Schrikkel zich vanaf de jaren vijftig van de twintigste eeuw toe op het vervaardigen van mozaïeken. Deze techniek leent zich goed voor het opbouwen van composities met duidelijke afbakening van kleurvlakken en vereenvoudigde vormen. In de jaren vijftig en begin jaren zestig is de belangstelling voor het toepassen van zijn mozaïeken in bouwprojecten groot.