Lynn Chadwick

Lynn Chadwick (1914-2003) verwerft als jonge, Engelse beeldhouwer in de jaren vijftig van de twintigste eeuw internationale bekendheid. Naast hout, ijzer en brons, werkt hij met moderne materialen als formica en karton. In zijn oeuvre vormt de piramide een basisvorm, van waaruit eenvoudige, deels geabstraheerde mens- en dierfiguren ontstaan. Na zijn opleiding tot architectonisch tekenaar, werkt Chadwick bij diverse architectenbureaus in Londen. In die tijd maakt hij zijn eerste artistieke tekeningen, aquarellen en olieverfschilderijen. Na de Tweede Wereldoorlog volgt hij een lasopleiding en vervaardigt hij enkele mobiles van metaal en hout, vaak met een opvallend groot formaat. In 1952 vertegenwoordigt hij samen met gerenommeerde beeldhouwers als Henry Moore en Kenneth Armitage zijn geboorteland bij de 28e Biennale van Venetië en wint hij de internationale sculptuurprijs. Vanaf dat moment komt zijn carrière in een stroomversnelling. Chadwicks diersculpturen (‘Beasts’) kenmerken zich door een rudimentaire, hoekige vormgeving. De kruipende, zich oprichtende of uitstrekkende figuren laten zich omschrijven als een soort archetypes, die sterk doen denken aan prehistorische grottekeningen. In de jaren zestig ontvangt Chadwick steeds meer opdrachten voor monumentale sculpturen. De vaak aggressief ogende dieren maken in deze periode plaats voor antropomorfe figuren, die hij vervaardigt van aan elkaar gelaste stukken ijzer. Opvallend zijn hun geometrische, hoekige vormen, ongedefinieerde koppen (vaak een balk of piramide), massief ogende lijven en opvallend lange dunne, spits toelopende benen. De figuren vormen vaak een staand, lopend of zittend paar, bestaande uit een man en een vrouw. Chadwick werkt van binnen naar buiten, beginnend met een soort skeletconstructie die vervolgens wordt bekleedt. Hij besteedt hierbij veel aandacht aan de afwerking van het materiaal. Zo experimenteert hij met chemacaliën om een specifiek patina tot stand te brengen. Zijn vroege werk heeft een wat ruwere oppervlaktestructuur dan de latere beelden, die zich kenmerken door gladgepolijste oppervlakken. In de loop der tijd richt hij zich steeds meer op het ontwerpproces en laat hij de uiteindelijk vervaardiging van zijn beelden over aan assistenten. Met de opkomst van Pop Art, Minimal Art en Conceptuele Kunst raakt Chadwick’s werk minder in de belangstelling. Zijn sculpturen zijn opgenomen in diverse bekende internationale musea en privéverzamelingen. Ook zijn ze wereldwijd in de openbare ruimte te bezichtigen, zoals Sitting Couple on Bench (1990) op het Circusplein in Den Haag.