Martien F.J. Coppens

Martien Coppens (1908-1986) wordt in 1908 in Lieshout geboren. Tijdens zijn middelbareschooltijd raakt hij gefascineerd door de fotografie. Als jongen legt hij vooral zijn eigen omgeving vast: de Brabantse natuur en het dorpsleven dat zich rond hem afspeelt. Maar een professionele carrière zit er voorlopig niet in. Van zijn ouders moet hij na schooltijd meewerken in de machinale klompenmakerij die door hen gerund wordt. In 1929 geven ze hun zoon toestemming om fotograaf te worden. Coppens volgt dan na de HBS in 1930-1931 de Photo-Hochschule te München, een gerenommeerde fotovakschool. In 1932 opent Coppens zijn eigen fotostudio in Eindhoven. Hier maakt hij behalve portretfoto’s ook werk voor niet-commerciële doeleinden. In 1942 (Tweede Wereldoorlog) wordt zijn studio door een bombardement getroffen. Vanaf die tijd werkt hij als freelancefotograaf. Coppens ontwikkelt zich na de oorlog tot een groot voorvechter van de fotografie als onderdeel van de beeldende kunst. In deze hoedanigheid is hij betrokken bij de organisatie van tentoonstellingen en is hij van 1963 tot 1967 hoofdredacteur van het tijdschrift Vakfotografie. Hij is lid van diverse nationale beroepsorganisaties en ook internationaal onderhoudt hij een groot netwerk. In 1937 brengt hij in eigen beheer zijn eerste boek uit: Rond de Peel. Hij zal ruim zestig fotoboeken uitbrengen. Coppens’ werk kent een grote diversiteit. Hij reist met journalisten door Nederland om het nieuws vast te leggen, fotografeert in vluchtelingenkampen bij het IJzeren Gordijn (de scheidslijn tussen het communistische oostblok en het kapitalistische westen na de Tweede Wereldoorlog, met versperringen van allerlei aard), fotografeert het Nederlandse landschap en de zee en maakt vele portretten. Ook fotografeert hij non-figuratief. Maar het bekendst is Coppens geworden als fotograaf van het Brabantse leven. Hij fotografeert boerenfamilies en arbeiders uit zijn geboortestreek, mensen die getekend zijn door het harde leven in de Peel. Coppens wil met zijn portretten echter geen misstanden als onrecht of armoede aan de kaak stellen. Hij maakt indringende portretten waarin hij niet zozeer een persoon vastlegt, als wel een samensmelting creëert tussen type en individu. Deze foto’s maken hem tot een van de bekendste en grootste Brabantse fotografen uit de twintigste eeuw.