Maurice Boyer

[Boyer begint in 1979 na een assistentschap bij de fotografen Robb Buitenman en Bert Nienhuis als zelfstandig fotograaf. Sinds die tijd is hij werkzaam voor NRC Handelsblad. Ook werkte hij vanaf het begin van de jaren 90 van de vorige eeuw voor de Amsterdamse Uitkrant. Hij legt zich voornamelijk toe op zwart-wit fotografie maar werkt ook in kleur gemaakt op de kleinbeeldcamera. Zijn werk kenmerkt zich door een sterk ontwikkeld gevoel voor compositie en oog voor detail. Bovendien spreekt er een voorliefde voor het gebruik van contrasten met bestaand licht uit. Typereen voor zijn werk is de grote verscheidenheid: enerzijds foto's met een verhalend karakter, anderzijds de beelden van leegte, die vervreemding oproepen. Zijn specialiteit is het vastleggen van dans- en theaterproducties. In de jaren 80 van de 20e eeuw documenteert hij de krakersrellen in Amsterdam. In zijn persfoto's legt hij vaak de nadruk op de zelfkant van de stedelijke samenleving zoals junks, criminaliteit, zwervers. Ook maakt Boyer tijdens zijn reizen veel foto's die hij zonder directe politieke actualiteit maakt. Maar deze beelden van het dagelijks leven geven wel een overtuigend en tijdgebonden typering van een land. Zijn foto van Alexandra Radius die haar carrière als ballerina van het Nationaal Ballet in het Muziektheater in Amsterdam besluit, leverde hem in 1990 de 2e prijs in de categorie Kunst en Cultuur van de Zilveren Camera op. In 1992 en 1993 werkte Boyer aan een foto-opdracht die door het Gemeentemuseum Helmond aan hem was gegeven in het kader van de aanleg en gereedkomen van de omlegging van de Zuid-Willemsvaart ter hoogte van Helmond. Boyer legde voor deze opdracht het kanaal vast van begin tot einde. De foto's van Helmond leverden herkenbare beelden op van wat ging verdwijnen - de open Veestraatbrug of het inschepen bij de fabriek van Begemann van daar gemaakte zware constructies - en wat zou komen - het graven van het nieuwe kanaal en het nieuwe gezicht van Helmond aan de oost-zijde van de stad. Ten einde het beeld haarscherp weer te kunnen geven gebruikte Boyer een grootbeeldcamera met vaste lens. Boyer richtte zijn aandacht op het lijnenspel van het kanaal en het spel van het licht op verschillende tijdstippen van de dag. Dit alles geeft hij weer met een groot gevoel voor het detail. Boyer's visie op het kanaal geldt in het bijzonder het decor: de sluizen en bruggen, de industrie en uiteraard de typisch Nederlandse wolkenluchten.]