Petrus Marinus Dillen

Peter Marinus Dillen, roepnaam Marinus, (Mierlo 1890 –Rosenheim 1985) groeit op als boerenzoon en gaat na de lagere school op de boerderij werken. Hij volgt daarnaast lessen aan de Helmondse tekenschool bij August Asselbergs (1863 – 1935). In 1906 vraagt fabrikant Pieter Fentener van Vlissingen hem om op de ontwerpafdeling van zijn textieldrukkerij, nu bekend als ‘Vlisco’, te komen werken. Vanaf 1916 studeert Dillen gedurende twee jaar aan de academie in Amsterdam. Zijn leermeesters zijn Nicolaas van der Waay (1855 – 1936) en Antoon Derkinderen (1892 – 1925). Ook exposeert hij bij kunsthandel E.J. van Wisselingh & Co. Hij leert de Belgische kunstenaar Georges Higuet (1892 -1956) kennen die door de oorlogsomstandigheden in 1914 naar Nuenen is uitgeweken. Beiden hebben een voorkeur voor het tekenen van de gewone mens bij zijn dagelijkse bezigheden. Na zijn huwelijk met een Duitse vestigt hij zich in 1936 in Duitsland, waar hij nog maar weinig werkt. Het oeuvre van Dillen omvat pastel- en pentekeningen, etsen en schilderijen. Zijn stijl houdt altijd iets academisch en traditioneels. Zijn voorkeur gaat uit naar het landschap en het portret. Vooral zijn moeder en geestelijk gehandicapte pleegbroer ‘De Cis’ kiest hij tot onderwerp. Dit levert expressieve en intieme portretstudies op.