Ton Slits

Ton Slits volgt tussen 1972 en 1977 de opleiding tot tekenleraar aan de Academie van Tilburg en studeert van 1977 tot 1979 aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. In 1984 maakt hij een studiereis naar Nieuw-Zeeland en Indonesië. Een jaar later richt hij met een aantal andere kunstenaars de Limburgse kunstenaarsgroep Kontrast ’85 op. Tegenwoordig (2010) woont hij in Cadier en Keer en is hij als docent verbonden aan de Academie Beeldende Kunsten Maastricht. Tot 1986 komt de menselijke figuur als schematische vorm veel voor in zijn werk. Hoewel die na 1987 geheel uit zijn werk verdwijnt, blijft er in het werk van Slits altijd een sterke band met de natuur bestaan door zijn gebruik van geabstraheerde vegetatieve vormen. Hij gaat zich richten op de wetmatigheden van de natuur en wil die op een universele wijze uitdrukken. Hij gebruikt sobere metaal- en aardekleuren en gebruikt gemengde technieken. Zijn collages hebben een grote gelaagdheid, die staat voor de verschillende denkprocessen die hij tijdens het creatieproces doorloopt. Onder invloed van zijn reizen naar Nieuw-Zeeland en Indonesië gebruikt Slits Maori- en batikpatronen in zijn schilderijen. Later gaat hij ook in zijn eigen directe omgeving op zoek naar dergelijke oervormen, zoals cirkels, arabesken en spiralen. Vanaf 1989 worden de natuurlijke oervormen steeds meer vervangen door vormen die hij ontleent aan de mechanische, elektronische en digitale wereld. Hij gaat figuren gebruiken uit de industrie, de ruimtevaart en uit de beeldtaal van computers en netwerken. De menselijke emoties en ervaringen ten opzichte van zijn omgeving staan in zijn werk centraal. Met behulp van abstrahering van vormen en tekens probeert hij ordening aan te brengen in de chaos van de menselijke omgeving. Dit kan gezien worden als de rode draad door zijn gehele oeuvre. Tussen het werk van Slits en bijvoorbeeld primitieve grotschilderingen, zoals in de grotten van Lascaux, kan op dit vlak een duidelijk verband gelegd worden. Alleen gebruikt Slits motieven en vormen uit de moderne wereld. De schilderijen van Slits dragen geen titel. Enerzijds zijn ze daardoor minder toegankelijk, anderzijds geeft dat de kunstenaar de mogelijkheid zich meer met de essentie bezig te houden zonder te verwijzen naar de realiteit.