Willem de Zwart

Willem de Zwart (1862-1931) wordt in 1862 in Den Haag geboren. Zijn vader beschildert rijtuigen en ook Willem gaat als veertienjarige jongen in 1875 in de leer bij een wagenmaker om het vak te leren. In 1876 gaat hij lessen volgen in de avondklas van de Koninklijke Academie in Den Haag. Kort daarna wordt hij leerling in het atelier van Jacob Maris, waar hij stillevens leert schilderen en kopieën maakt van het werk van meesters uit de zestiende en zeventiende eeuw. In 1881 heeft De Zwart een eigen atelier en in 1883 ontvangt hij de koninklijke subsidie. Hierdoor kan hij zich richten op zijn vrije werk, omdat hij voor zijn inkomen niet alleen afhankelijk is van opdrachten. In oktober 1885 gaat De Zwart samen met Breitner naar Drenthe om te schilderen. Simpele mensen, zoals een straatveger, kolendragers en een mijnarbeider neemt hij tot onderwerp van zijn tekeningen. Rond 1900 vestigt hij zich een aantal jaren in Laren, waar op dat moment een echte kunstenaarskolonie is ontstaan. Rond 1906 werkt hij circa drie jaar op de plateelfabriek van Rozenburg te Loosduinen; hier beschildert hij tegels. Willem de Zwart wordt tot de zogenaamde "nabloei" van de Haagse school gerekend. Toch onderscheidt hij zich van hen door zijn intense kleurgebruik. In zijn etswerk wordt hij beïnvloed door zijn vroegere meester Jacob Maris en rond 1885 door George Hendrik Breitner.