Yuk-Lin Tang

Yuk-Lin Tang (1968) oogst internationale erkenning voor haar intieme fotoseries, die ze in hun presentaties vaak voorziet van geschreven of gesproken teksten. Haar werk is sterk verbonden met haar persoonlijke ervaringen. Net als veel andere kinderen van immigrantenouders, worstelt Tang in haar jongvolwassen leven met haar identiteit. Haar studietijd in Amsterdam, waar ze in 1989 wordt toegelaten aan de Rietveld- academie, markeert niet alleen het begin van haar kunstenaarschap, maar ook een grote omslag in haar leven. Tijdens haar studie onderzoekt ze onderwerpen waar in haar opvoeding weinig aandacht aan is besteed, zoals liefde, intimiteit en seksualiteit. Ze overwint haar schaamtegevoel hieromtrent door haar lichaam en houding uitvoerig te bestuderen en te fotograferen. Na haar zelfonderzoek, voelt ze zich vrij om ook anderen te fotograferen. Haar fascinatie voor erotiek, die haar vroege werk zo kenmerkt, verlegt zich in de loop der tijd naar andere onderwerpen die dicht bij haar belevingswereld staan. Zo fotografeert ze twee jaar lang haar nicht en haar drie kleine kinderen, bij wie ze in die periode in huis woont. In de serie ‘This used to be my playground’ (1995-1996), die hieruit voortvloeit, onderzoekt ze niet alleen haar eigen verleden, maar ook de oosterse en westerse cultuur. Tang belicht hierbij niet zozeer de tegenstellingen, maar de overeenkomsten, zoals respect voor anderen en geloof in de kracht van het goede. Van de zachtgekleurde foto’s, variërend van uitgewogen composities tot schijnbaar argeloze familiekiekjes, gaat een positieve, intieme sfeer uit. “Het is belangrijk te weten waar je vandaan komt, alleen dan is het mogelijk een balans te vinden in het leven, een soort houvast voor de toekomst.”