Titel | Les ponts des Bruges
Uit het werk van Manessier spreekt een grote liefde voor landschappelijke onderwerpen. Binnen zijn landschappen was de lichtinval een fundamenteel element. Hij had een voorkeur voor scènes bij avond of maanlicht, waarbij de kleur zwart steeds terugkeert naast relatief krachtige kleuren en een inventief lijnenspel. Het oppervlak van zijn schilderijen verdeelt hij in vlakken van kleur en licht.
In ‘Les ponts de Bruges’ (1949) combineert Manessier de vormentaal van het kubisme met het gedurfde kleurgebruik van het fauvisme. In deze platte compositie van geabstraheerde brugmotieven zorgen de licht gebogen lijnen voor het raamwerk waarbinnen Manessier monochrome, warme kleuren aanbrengt tegen een zwarte achtergrond. De kracht van dit werk schuilt in de ritmiek van zowel het lijnenspel als de verschillende kleurvlakken en de contemplatieve rust die de gehele compositie uitstraalt