Titel | Lavasteengroeve Eifel
Hoog en donker rijzen de wanden van de steengroeve omhoog. De mensen zie je pas in tweede instantie. Klein en nietig tekenen ze zich af tegen de donkere steenmassa, die ze stukje bij beetje trachten los te bikken en omhoog te takelen. Een groot stuk lavasteen bungelt halverwege de linkerrotswand aan een touw. Voor het hijswerk is een paard ingezet, die in de bovengelegen installatie zijn rondjes draait.
Het werk van Herman Heijenbrock laat zich lezen als een ode aan de arbeider. Op uiteenlopende locaties en manieren legt hij hun zware arbeid in de hoogovens, de mijnen en de fabrieken vast in een sobere realistische stijl. Zijn kenmerkende donkere palet en scherpe licht/donkercontrasten geven de voorstellingen een dramatische ondertoon. In dit werk zijn de arbeiders bijna niet opgewassen tegen de overweldigende natuur, die hen elk moment lijkt te kunnen verzwelgen. Desalniettemin is het de mens, die zich dag na dag en hapje voor hapje, een weg ‘eet’ door de harde rotsen.