Freijmuth, Alphons

Titel | Idylle

Idylle is de naam van dit schilderij, maar bij een idylle stelt men zich doorgaans iets anders voor: roze wolken, verliefdheid… Hier zijn echter een man en een vrouw afgebeeld in een omstandigheid die weinig idyllisch lijkt. De man heeft somber zwart pak aan, zijn gezicht is groen en heeft een wat dreigende uitdrukking. De vrouw is naakt, haar huid is weergegeven in een onnatuurlijk geelgroen. Ze heeft een wat afwachtende houding. De man drukt de vrouw tegen zich aan. Links van het paar staat een merkwaardig tafeltje waarop de overblijfselen van een maaltijd te zien zijn. De achtergrond is haast fluorescerend geelgroen met daarop een motief van ellipsvormige bladeren in groen en paars en doorsneden door een helderblauwe baan. Ook de vrij ruwe schildertoets draagt bij aan het desolaat agressieve beeld dat dit schilderij oproept. Alphons Freijmuth werkt vaker met dit soort tegenstellingen. De titel suggereert een liefdesverhaal, terwijl de voorstelling eerder verwijst naar de symboliek van Vincent van Gogh, waarbij geel de kleur van de haat is. Een andere tegenstelling waar Freijmuth vaak gebruik van maakt, is die tussen de figuratief expressionistische kunst uit de jaren twintig van de vorige eeuw en het werk van modernisten zoals Mondriaan. De Nieuwe Figuratie, de stroming waar Freijmuth doorgaans toe wordt gerekend, probeert een synthese tussen ogenschijnlijk onverenigbare stijlmiddelen te vinden. In dit schilderij verwijzen de kleuren, het thema van de femme fatale, en de haast emotionele schilderwijze naar het expressionisme, terwijl de rode rand langs het doek en de blauwe baan diagonaal door het beeldvlak verwijzingen zijn naar het werk van Mondriaan.