Blade

Titel | So sweet is the evening

Met een lengte van ruim drie meter is dit doek gerust monumentaal te noemen.Toch haalt het bij lange na niet de afmetingen van het voormalige medium waarop de maker zijn talenten botvierde.Tien jaar lang vulde graffiti-kunstenaar Steven Ogburn, alias Blade, complete treinwagons met zijn vijfletterige pseudoniem. Gestimuleerd door de Amsterdamse galeriehouder Yaki Kornblit verruilde hij in 1983 de trein voor het doek. Vormgegeven in uiteenlopende stijlen bleef zijn graffiti-schuilnaam het hoofdelement van zijn werk. Zo ook in "So sweet is the evening", waar de letters over de gehele lengte van het doek verschijnen als rotsachtige formaties. Hun massieve voorkomen wordt versterkt door de vijf minieme figuurtjes rechts in de voorgrond, die een enorme ladder nodig hebben om halverwege de ‘E’ te komen. Aangemoedigd door de rest, doet één van de vijf een moedige poging de mysterieuze zwarte poort te bereiken die zich aftekent in een rode ronde vlek. Dit curieuze en tegelijk aandoenlijke tafereel krijgt een bijzonder tintje door de roodoranje gloeiende achtergrond, die de indruk wekt dat de zon zojuist achter de Blade-rotsen is gezakt.